Warszawa przez wiele lat odwracała się od Wisły. Nie udało się jej stworzyć wraz z rzeką jednolitego organizmu. Projekt ma na celu przywrócenie dawnej relacji rzeka – miasto i stworzenie przestrzeni, opartej na idei starcia dwóch “żywiołów”: twardego, nowoczesnego, surowego miasta i natury – miękkiej, wolnej, ciepłej, lekkiej. Te dwie materie wyznaczają granice bulwaru. Stopień ich wnikania na teren nabrzeża oraz ich wzajemne relacje wpływają na formę i charakter projektowanych przestrzeni. Układają się one w następujące kolejno po sobie sekwencje z przewagą elementów miejskich bądź naturalnych. Sekwencje te odpowiadają naprzemienności występowania stref funkcjonalnych: MIASTO – aktywność – plac miejski Skwer Tadeusza Khala | NATURA – spokój – zielone przedpole CNK | MIASTO – aktywność – Oś Kazimierzowska, kwartał lasu i kwartał akademicki | NATURA – spokój – strefa rekreacji rodzinnej, plaża | MIASTO – aktywność – pawilony i ogród sztuk | NATURA – spokój – park na skarpie | MIASTO – aktywność – plac miejski pod Zamkiem, salony miejskie | NATURA – spokój – ogród odkrywania. Całość układu cechuje liniowość, podkreślająca koryto i bieg rzeki. Projekt zakłada zróżnicowanie struktury przestrzennej i gatunkowej roślinności, która stanowi dopełnienie poszczególnych sekwencji programowych bulwaru. Pas linii brzegowej został podzielony na tematyczne wnętrza urbanistyczne, uzupełnione przez zróżnicowane formacje roślinne. Są one dopasowane do charakteru projektowanych przestrzeni, a jednocześnie spójne dla całości terenu. Ważnym aspektem jest zachowanie ciągłości zieleni naturalnej wzdłuż linii brzegowej Wisły oraz jej przenikanie w zwartą tkankę miejską. W miejscach rozluźnienia zabudowy zieleń przenika w głąb miasta, umożliwiając migrację drobnych zwierząt i ptaków.